Ο Νίκος Γκιώνης εξετάζει τον «αλυτρωτισμός του ελληνικού αστισμού» όπου «η ίδια η γέννησή του, προσέκρουε σε μια καθηλωτική ακινησία του περιγύρου του». Ο συγγραφέας σημειώνει πως ο «αστισμός αντί να πορευθεί στις ράγες μιας επιχειρηματικότητας εγκλωβίστηκε και ανέχθηκε τον διαρκώς διογκούμενο πελατειακό κρατισμό, παρασιτικού τύπου». Ερχόμενος στο σήμερα ο συγγραφέας εκτιμά πως «η προοδευτική ανασύνταξη του ως εμπροσθοβαρούς μετασχηματισμού της ελληνικής πολιτείας, πολιτικά μπορεί να εκφραστεί με το Κέντρο, ως φορέα συγκρητισμού του τρέχοντος ρεαλισμού, του πολιτικού και οικονομικού φιλελευθερισμού και των ανεξίτηλων Σοσιαλδημοκρατικών προταγμάτων για το προνοιακό κράτος και τις δομές του»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης προτείνει ένα «Σχέδιο Δράσης για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης και του μεταναστευτικού προβλήματος σε Ελλάδα και Ε.Ε.» σημειώνοντας ότι «η κρίση με το ευρώ και η ραγδαία αύξηση των ροών έχουν ενισχύσει φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της Ένωσης». Ο συγγραφέας προτείνει «μια σειρά μέτρων για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών πάνω στη βάση των δύο αλληλένδετων αρχών της ευθύνης και της αλληλεγγύης» καθώς και ένα «Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής για το Προσφυγικό». Αναφερόμενος στις τελευταίες εξελίξεις με το Brexit, τονίζει πως «μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά, ας ελπίσουμε όχι και χωρίς πυξίδα»

Ο Παναγιώτης Δουδωνής εκκινώντας από την «αγγλική συνταγματική ιδιαιτερότητα» σημειώνει πως «αν η κυριαρχία του κοινοβουλίου είναι ο θεμέλιος λίθος του αγγλικού συντάγματος, η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος και η ψήφος υπέρ του leave φαίνονται οξύμωρες» και εξηγεί πως αφενός «το δημοψήφισμα κινείται στο πλαίσιο μιας διαφορετικής συνταγματικής λογικής από αυτή στην οποία θεμελιώνεται η κυριαρχία του κοινοβουλίου» και αφετέρου «το δημοψήφισμα, ως ένα στοιχείο άμεσης δημοκρατίας, είναι ασύμβατο με την παραδοσιακή αντίληψη της αγγλικής συνταγματικής τάξης». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «αν το κοινοβούλιο αποφασίσει να αγνοήσει την απόφαση του δημοψηφίσματος τότε προβαίνει σε μια απόλυτη έκφραση της “parliamentary sovereignty”»

Ο Γιάννης Καραχισαρίδης εξετάζει τους λόγους που δεν έχει ακόμα η χώρα ένα σχέδιο ανασυγκρότησης. Ο συγγραφέας εκτιμά πως επικρατεί «πλήρη ασυνεννοησία γύρω από το νόημα τριών βασικών λέξεων: Μεταρρύθμιση, Ανάπτυξη, Σχέδιο», σημειώνοντας πως αφενός «θεωρούμε λανθασμένα ότι για να έχουμε μεταρρυθμίσεις αρκεί να νομοθετήσουμε», αφετέρου «περιμένουμε από κάθε κυβέρνηση να προωθήσει τον δικό της αναπτυξιακό νόμο», και κατά τρίτον «έχουμε την ψευδαίσθηση ότι κρατάμε στα χέρια μας ένα σχέδιο ανασυγκρότησης, ενώ στην πραγματικότητα κρατάμε έναν απλό κατάλογο». Ο συγγραφέας τονίζει πως «για να καταρτίσουμε ένα σχέδιο, πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε τι θέλουμε να πετύχουμε με την εφαρμογή του»

Η Λίνα Παπαδοπούλου στο κείμενό της, που αποτελεί την ομιλία της στην παρουσίαση του βιβλίου του Ευ. Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, τονίζει ότι «στα δύσκολα, στις σκληρές επιλογές, στα θέματα όχι χαμηλής αλλά υψηλής πολιτικής, εκεί που διακυβεύονται κρατικά (αλλά και μεγάλα ιδιωτικά) οικονομικά συμφέροντα, αυτό που προέχει είναι τελικά τα συμφέροντα των κρατών» και εκτιμά πως «η Ευρώπη εφεξής να βαδίσει όχι ενιαία αλλά μέσα από σχήματα ευέλικτα βάσει μιας διευρυμένης αρχής της ευελιξίας». Η συγγραφέας εύχεται «η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι όντως το όχημα που θα επιτρέψει στους ευρωπαϊκούς λαούς να διατηρήσουν την ειρήνη»

Τετάρτη, 22 Ιουν 2016

Οι συνέπειες ενός Brexit

αρθρο του:

Ο Μελέτης Ρεντούμης αποτιμά τις επιπτώσεις ενός Brexit εκτιμώντας πως «θα υπάρξει σοβαρή οικονομική πίεση στην Βρετανία τόσο στο δημοσιονομικό επίπεδο όσο και στο χρηματοοικονομικό» και τονίζοντας πως «οι μεγάλοι χαμένοι στην οικονομική ζωή τόσο της Βρετανίας όσο και της ΕΕ θα είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «ένα Brexit, θα επανέφερε και τον εθνικό κίνδυνο του Grexit» και εύχεται «η ΕΕ οφείλει να βγει ενωμένη από την διαδικασία του Βρετανικού δημοψηφίσματος και να θέσει νέες βάσεις τόσο στην ισοτιμία των κρατών μελών όσο και στις πολιτικές που προάγουν πέρα από την οικονομική και την πολιτική ένωση».