Ο Νίκος Τσολακίδης περιγράφει το παράλληλο σύμπαν των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκτιμώντας πως «η κυβέρνηση μόνο ανάσταση νεκρών δεν υποσχέθηκε, ακόμη» συμπληρώνοντας πως «όλα αυτά για την προσκόλληση στη νομή της εξουσία, για την καρέκλα, την έδρα, την καθέδρα». Ο συγγραφέας αφού παραθέσει βασικούς δείκτες για την κατάσταση της οικονομίας, σημειώνει δεικτικά πως «τα μόνα νούμερα με τα οποία ασχολείται το Μαξίμου είναι εκείνα των δημοσκοπήσεων». «Όσο ο λαός θα αγαπά της αλήθεια αλλά συνειδητά θα επιλέγει την ευκολία του ψεύδους, οι χαμηλές πτήσεις θα συνεχίζονται και θα κλιμακώνονται παντού, στον πολιτισμό , στην παιδεία, στην υγεία» τονίζει.

Η Άννα Καραμάνου στο άρθρο – μελέτη αναλύει το ζήτημα της πολυπολιτισμικότητας και του πλουραλισμού, επικεντρώνοντας στο θέμα των γυναικών. «Χρειάζονται αναθεωρήσεις και βαθιές αλλαγές στα συστήματα των αξιών μας, πάνω στα οποία έχει οικοδομηθεί ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός, που θεοποιεί τον υλικό πλούτο, που αναπαράγει και ανέχεται τις διακρίσεις, τις ανισότητες, τον κοινωνικό δαρβινισμό, το ρατσισμό και τη βία. Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς καμιά διάκριση λόγω φύλου, φυλής, καταγωγής, θρησκείας, ηλικίας, ή σεξουαλικού προσανατολισμού αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων, την καταπολέμηση της βίας και την πρόοδο» σημειώνει η συγγραφέας.

Ο Παναγιώτης Καραθύμιος εξετάζει αν η Ελλάδα έχει ελεύθερη οικονομία εκτιμώντας ότι «η υιοθέτηση των κανόνων της ελεύθερης αγοράς έχει θετικές συνέπειες τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία». Για να το εξηγήσει αυτό συγκρίνει «δείκτες κρατών τα οποία διαφέρουν ως προς τον βαθμό ελευθερίας της οικονομίας τους» και τονίζει πως «η ανάγκη της χώρας μας, για στροφή σε πολιτικές ανοικτής οικονομίας είναι επιτακτική». «Η υιοθέτηση τέτοιων πολιτικών φαίνεται πως είναι μονόδρομος για την έξοδο της χώρας μας από την οικονομική κρίση καθώς καμία χώρα στον κόσμο δεν αύξησε τον πλούτο της χωρίς να αυξήσει την οικονομική της ελευθερία» σημειώνει.

Ο Αντώνης Τριφύλλης γράφει: «Θα ήθελα να είχε την ικανότητα ενός Ηγέτη που επιλέγει σωστούς συνεργάτες, αντί να επαφίεται στην θαλπωρή της κομματικής ένταξης και οικογενειακής φιλίας. Αντί να εμπιστεύεται ημιμαθείς νάρκισσους και ασταθείς, ψυχολογικά αμαθείς αυλικούς. Θα ήθελα να ανοίξει νέους δρόμους για τους νέους σε σχέση με το ήθος, την ποιότητα και την γνώση. Αντί να παρασύρεται από ανόητους υπερόπτες της αγοραίας πολιτικής». Και στην ερώτηση που κάνει στον εαυτό του, αν ονειροβατεί, η απάντηση που δίνει είναι: «στην ηλικία μου δεν έχω άλλα περιθώρια για συμμετοχή στο ψεύδος, την ανοχή στην αχαλίνωτη δημαγωγία και στην παρακμή»

Ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος εξετάζει την «οικονομική πολιτική και προοπτικές της Ελληνική Οικονομίας» εκτιμώντας ότι τα «τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από όσο νομίζουμε». Ο συγγραφέας εκτιμά ότι «ακόμα και αν η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε να μειώσει τους φόρους είναι αρκετά απίθανο ότι η ζήτηση για κατανάλωση και επενδύσεις θα αυξανόταν» και σημειώνει πως «οι τιμές στην Ελλάδα είναι ακόμα αρκετά υψηλές, κυρίως λόγω χαμηλού ανταγωνισμού στις αγορές» ενώ τονίζει την ανάγκη για «ένα πιο απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, όπου οι φορολογούμενοι δεν θα μπορούν εύκολα να εκμεταλλευτούν τα διάφορα παραθυράκια»

Ο Γιάννης Λίτινας παρουσιάζει την κατάσταση σήμερα σε όλους τους τομείς ( παιδεία, δικαιοσύνη, υγεία, οικονομία, επιχειρηματικότητα, αθλητισμό, εξωτερική πολιτική) εκτιμώντας ότι «σε κάθε επίπεδο, σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας, σε κάθε επίπεδο ζωής, η χώρα υποχωρεί, υποβαθμίζεται» και σημειώνει πως «οι σημερινοί κυβερνώντες ωθούν στην αποδοχή της καθίζησης μέσα από τον τρόπο που επιλέγουν να κυβερνούν, να διαπραγματεύονται, να προτείνουν και να δρουν». Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως είναι άμεσα απαιτητό ένα νέο σχέδιο για τη χώρα: «μια νέα πρόταση που θα δίνει τις προϋποθέσεις εκείνες στη χώρα να αρχίσει να ανεβάζει ξανά τον πήχη των προσδοκιών των πολιτών»