Ο Παναγιώτης Κωστούλας εκκινώντας από τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η θεωρία ότι η εκλογική βάση που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είναι δήθεν σφόδρα αντιδεξιά και δεν πρόκειται να ψηφίσει ποτέ τίποτα δεξιό που να της κοπεί το χέρι κλπ (θεωρία πάνω στην οποία στήθηκε η περίφημη στρατηγική του «ούτε-ούτε» και των ίσων αποστάσεων) αποδεικνύεται εξόχως προβληματική». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «όσο δεν γίνεται κατανοητό ότι το κλειδί για την αναγέννηση του χώρου αντί για ρετρό ιδεολογήματα είναι ένα νέο, ενιαίο πολιτικό σχήμα με σύγχρονες ρεαλιστικές προτάσεις θα ζούμε ως χώρος ένα μόνιμο πολιτικό και ιστορικό deja vu.»

Ο Παναγιώτης Κωστούλας στον χαιρετισμό του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στην Καστοριά, «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα; Οι αντοχές και οι δυνατότητες της πραγματικής οικονομίας» στις 15 Οκτωβρίου, με ομιλητές τους κκ Αθανάσιο Τσαυτάρη, Νίκο Παναγιώτου και Ευ. Βενιζέλο, με συντονιστή τον Κοσμά Βαρσάμη, τονίζει πως «όσο ανακυκλώνονται οι αυταπάτες και οι εύκολες λύσεις, όσο τα αυτιά παραμένουν κλειστά και απρόθυμα στο άκουσμα της αλήθειας, τόσο δεν θα διαφαίνεται η προοπτική εξόδου από το τούνελ, τόσο η κοινωνία θα γλιστρά σε ακραίες επιλογές και τόσο θα αναλώνουμε κεφάλαιο σε αλληλοκατηγορίες, στρεψοδικίες και αναζήτηση βολικών ενόχων»

Ο Παναγιώτης Κωστούλας εξετάζοντας τις εξελίξεις στο σοσιαλιστικό κόμμα της Ισπανίας εκτιμά πως «στην Ισπανία πέθανε μια ολόκληρη στρατηγική τυχοδιωκτισμού και σύγκρουσης με τα αδυσώπητα διλήμματα που θέτει η ξεροκέφαλη πραγματικότητα» και τονίζει πως «σήμερα δεν είναι εποχή για ιδεολογική περιχαράκωση» καθώς ο υπ’αριθμόν 1 κίνδυνος που αντιμετωπίζει ο δυτικός πολιτισμός είναι «ο λαϊκίστικος φαιοκόκκινος αντισυστημισμός που έθεσε εν αμφιβόλω τη συνοχή και τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος». «Η σοσιαλδημοκρατία σήμερα πρέπει να περιγράψει και να προωθήσει κυβερνητικά ένα συνεκτικό σχέδιο μιας όσο το δυνατόν κοινωνικά δικαιότερης κατανομής των βαρών της κρίσης» τονίζει ο συγγραφέας.

Ο Παναγιώτης Κωστούλας εξετάζει τις παθογένειες του κομματικού φαινομένου και προτείνει προτάσεις υπέρβασής τους, τονίζοντας ότι «καμία μεταρρυθμιστική απόπειρα δεν είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει χωρίς την επαναθεμελίωση του τρόπου λειτουργίας του πολιτικού συστήματος». Εκκινώντας από την πεποίθηση ότι «τα κόμματα είναι το πρωτογενές κύτταρο της δημοκρατίας» παραθέτει πέντε βασικές παθογένειες των κομμάτων, μία εκ των οποίων είναι «η ατταβιστική πρόσδεσή τους σε ονοματολογικές, συμβολικές και ιστορικές νόρμες του παρελθόντος τους», και καταθέτει τις δικές του προτάσεις υπέρβασης, δίνοντας ένα «έναυσμα για την έναρξη μιας ουσιαστικής συζήτησης ως προς την αλλαγή του τρόπου δομής και λειτουργίας τους»

O Παναγιώτης Κωστούλας στο άρθρο του αμφισβητεί το αφήγημα ότι η σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε στρατηγική κρίση και εξηγεί πως μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 «παρατηρείται το φαινόμενο: φιλελεύθερες/συντηρητικές/δεξιές κυβερνήσεις να καταφεύγουν σε σοσιαλδημοκρατικές/κρατικοπαρεμβατικές επιλογές προκειμένου να αποτρέψουν την κατάρρευση των εθνικών τους οικονομιών!». Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως «έχει έρθει η στιγμή να αναθαρρήσουμε» μολονότι όπως σημειώνει «η σοσιαλδημοκρατία θα επικρατήσει αν νικήσει ιδεολογικά κι εν τέλει εκλογικά στο επίπεδο των συνολικών ευρωπαϊκών συσχετισμών». «Πρέπει να σχεδιαστεί η νέα ανατέλλουσα και αντεπιτιθέμενη κεντροαριστερά» τονίζει.