Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Κοινωνικό κράτος

Transcription &  Video της εκδήλωσης του Κύκλου Ιδεών «Πώς επηρεάζει η δοκιμασία της πανδημίας τον σχεδιασμό του Συστήματος Υγείας» (13.12.2020). Συντονίζουν: Χρύσανθος Ζαμπούλης, Ομότιμος καθηγητής Παθολογίας, ΑΠΘ Χρήστος Δερβένης, Καθηγητής χειρουργικής, Πανεπιστήμιου Κύπρου. Χαιρετίζει η Επίτροπος Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων, EE, Στέλλα Κυριακίδου 
Ομιλητές: Κώστας Σταματόπουλος, Διευθυντής Ινστιτούτου Εφαρμοσμένων Βιοεπιστημών, ΕΚΕΤΑ, Δημήτρης Γεωργόπουλος, Καθηγητής εντατικής – πνευμονολογίας. Διευθυντής ΜΕΘ, Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ηρακλείου, Αριελλα Ασερ, Ψυχαναλυτρια, Μιλτιάδης Νεκτάριος, Καθηγητής του Τμήματος Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Ηλίας Μόσιαλος, Καθηγητής της πολιτικής υγείας, Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου

Κείμενο απομαγνητοφώνησης της συζήτησης «Οι προϋποθέσεις ενός αξιόπιστου σχεδίου για το ασφαλιστικό» (Κύκλος ΙX) που πραγματοποιήθηκε στο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, «Η Ελλάδα Μετά IV: Η Ελλάδα Μετά (; ) την πανδημία»  (21-23.09.2020) 

Συζητούν: Τάσος Γιαννίτσης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην Υπουργός, Μιλτιάδης Νεκτάριος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Πάνος Τσακλόγλου, Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών υποθέσεων

Συντονίζει: Γιώργος Κουβαράς, Δημοσιογράφος 

"Ο 21^ος αιώνας χαρακτηρίζεται από την εξέλιξη της επιστήμης της ψυχολογίας αφού αμέτρητες έρευνες έχουν φέρει στο φως πληροφορίες γύρω από τους μηχανισμούς λειτουργίας του εγκεφάλου αλλά και της συμπεριφοράς. Νέα φάρμακα δημιουργήθηκαν και αντικατέστησαν κάποια παλαιότερα που αποδεδειγμένα προκαλούσαν αρκετές παρενέργειες σε αυτούς που τα χρησιμοποιούσαν. Ο λόγος πίσω από την εξέλιξη της ψυχολογίας τα τελευταία χρόνια, είναι ότι στις μέρες μας έχει παρατηρηθεί ραγδαία αύξηση των ψυχικών ασθενειών, με την κατάθλιψη και το άγχος να βρίσκονται στην κορυφή. Ειδικότερα μετά την περίοδο του εγκλεισμού λόγω του κορωνοϊού τα ήδη αυξημένα ποσοστά αυτών των διαταραχών εκτοξεύτηκαν μετατρέποντας τους ειδικούς ψυχικής υγείας σε άτομα απαραίτητα για την διατήρηση της ισορροπίας μας τόσο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε επαγγελματικό και κοινωνικό."

Ομιλία Μ. Νεκτάριου στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Στον απόηχο της ΔΕΘ- Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές», τονίζει μεταξύ άλλων: «Ο μόνος τρόπος να σταματήσει η μείωση των συντάξεων και να δουν για πρώτη φορά στα τελευταία δέκα χρόνια οι συνταξιούχοι μια αύξηση που μπορεί να είναι ένα κοινωνικό μέρισμα που θα τους δίδεται λόγω της αυξημένης απόδοσης της οικονομίας. Αν δεν συμβεί αυτό και συνεχίσουμε με τα προγράμματα λιτότητας και πλεονασμάτων κλπ. θα έχουμε συνεχή μείωση των συντάξεων. Επομένως είναι ευοίωνο ότι το πολιτικό σύστημα αρχίζει και προσγειώνεται πλέον στην πραγματική κατάσταση της χώρας.»

Η Χριστίνα Παπανικολάου γράφει για τον ψηφιακό μετασχηματισμό των Συστημάτων Υγείας: «Την τελευταία δεκαετία πολλά Σ.Υ. εφαρμόζουν νέες τεχνικές διοίκησης και διαχείρισης, αλλά και βαθύτερες οργανωτικές και λειτουργικές αλλαγές, που στοχεύουν στην αναίρεση των “στεγανοποιήσεων” και του κατακερματισμού ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα παραγωγής και παροχής Υπηρεσιών Υγείας. Επιδιώκεται η λειτουργική και διοικητική σύγκλιση μεταξύ ΠΦΥ και Νοσοκομειακής περίθαλψης, μεταξύ υπηρεσιών αποκατάστασης και κατ’ οίκων φροντίδας, αλλά και γενικότερα μεταξύ Υγειονομικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας. Αυτές οι αλλαγές υπηρετούν κυρίως ένα νέο κλινικό μοντέλο διαχείρισης ασθενών και ασθενειών, αυτό της ολοκληρωμένης και συνεκτικής φροντίδας Υγείας»

Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης εξετάζει που οδηγεί η μη τήρηση του Συμβολαίου, τονίζοντας ότι: «Κρεμασμένοι μια ζωή στα κάγκελα συνδικαλιστές και πολιτευτές προκειμένου να γίνουν δεκτά «τα δίκαια αυτά αιτήματα των εργαζομένων». Τα αιτήματα γίνονταν δεκτά. Ο δικός μας κουμπαράς όμως άδειασε. Έτσι ακόμη ψάχνουμε σήμερα τις συντάξεις μας.». Ο συγγραφέας σημειώνει πως: «Το τέλος του Συμβολαίου οδήγησε στη μη πληρωμή εισφορών από τους σημερινούς εργαζομένους. Να γιατί σύντομα οι συντάξεις θα τελειώσουν πλήρως. Και έτσι θα τελειώσει και ο τόπος μας. Αφού βέβαια θα περάσει από μια φάση Εθνικού Οίκου Ευγηρίας και Φτωχοκομείου».

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει το ζήτημα της «ανυπαρξία αξιολόγησης τεχνολογιών υγείας στην Ελλάδα» εκτιμώντας ότι: «Αυτό που πλέον λείπει μετ’επιτάσεως από το σύστημα υγείας της χώρας μας είναι η αξιολόγησης των τεχνολογιών υγείας όσον αφορά, τα φάρμακα, τις θεραπείες και τις τεχνικές, με στόχο την ενίσχυση της εγχώριας έρευνας και τεχνολογίας που θ’αποφέρει μεσοπρόθεσμα έσοδα στον δημόσιο προϋπολογισμό αλλά και ποιοτικότερες υπηρεσίες υγείας. Είναι γεγονός πως για τα νέα καινοτόμα φάρμακα δεν έχει εφαρμοστεί το λεγόμενο Health Technology Assessment που είναι το διεθνές πρότυπο αξιολόγησης των υπηρεσιών υγείας.»

Ο Γιώργος Βογιατζής εξετάζει τις δαπάνες στην υγεία σημειώνοντας πως «Ακόμη και σήμερα είναι δύσκολο να υπολογίσουμε πόσα χρήματα δαπανούμε για την υγεία. Ιδιαίτερα όταν παρατηρούνται σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και των απολογιστικών στοιχείων του κρατικού προϋπολογισμού (διαφορετικές μεθοδολογίες). Τελευταία ανακοίνωση για τις δαπάνες υγείας των ετών 2010- 2014 σύμφωνα με το Σύστημα Λογαριασμών Υγείας (ΣΛΥ) περιέχονται στο δελτίο τύπου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής». Ο συγγραφέας καταλήγει πως «το γενικό σύνολο των δαπανών υγείας για το έτος 2014, ανέρχεται σε 16.475 εκ ευρώ (το δελτίο της ΕΛΣΤΑΤ τις υπολογίζει σε 14.711 εκ ευρώ)»

Ο Γιώργος Βερνίκος θέτει το θέμα της σημασίας του κοινωνικού διαλόγου και παρουσιάζει τον θεσμό της ΟΚΕ. «O κοινωνικός διάλογος μοιάζει λίγο με το περιβάλλον. Και οι δύο λέξεις συχνά χρησιμοποιούνται ιδιοτελώς. Δηλαδή, να σέβονται οι άλλοι το περιβάλλον για να μπορούμε εμείς να το ρυπαίνουμε και αντίστοιχα ο κοινωνικός διάλογος ν’ αφορά τους άλλους, ενώ το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η δική μας φωνή ν’ ακούγεται όσο γίνεται πιο δυνατή» σημειώνει ο συγγραφέας και τονίζει πως «η άποψη ότι μονίμως κάποιος άλλος φταίει εκτός από μας, καταδικάζει τη χώρα σε μακροχρόνια και αναπαραγόμενη κρίση»

Ο Γιώργος Βογιατζής αναλύει το ζήτημα της «χρηματοδότησης και αποζημίωσης των υπηρεσιών υγείας». Ο συγγραφέας προτείνει «μία σειρά από καινοτομίες ώστε να μειώσουμε τις δαπάνες και ταυτόχρονα να αυξήσουμε την ποιότητα των υπηρεσιών» υπολογίζοντας ότι «εντός δύο ετών από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που προτείνονται, θα εξοικονομηθούν από τις υπάρχουσες συνολικές δαπάνες υγείας τουλάχιστον 3 δις». Ο συγγραφέας αναλυτικά παραθέτει το νέο μοντέλο για τον ΕΟΠΥΥ ο οποίος «πρέπει να εξελιχθεί σε ένα μοντέρνο ασφαλιστικό ταμείο υγείας που ο λόγος ύπαρξης του είναι η ενεργός παρέμβαση στον τομέα της αποζημίωσης των υπηρεσιών υγείας προς όφελος των ασφαλισμένων του»