Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Πολιτικό Σύστημα - Κόμματα

Παρασκευή, 30 Σεπ 2016

Υπάρχει χρήσιμος λαϊκισμός;

Ο Δημήτρης Τέλλης συλλογίζεται γύρω από το αν υπάρχει «χρήσιμος λαϊκισμός» σημειώνοντας πως «ο λαϊκισμός και η δημαγωγία πάντα έχουν κόστος- η εξοικείωση με το ψέμα, η εμπέδωση της πεποίθησης πως ο λαός δεν ευθύνεται για τίποτα, η σταδιακή απώλεια αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος ως απότοκο της διάψευσης των προσδοκιών του εκλογικού σώματος συνεπάγονται οδυνηρές επιπτώσεις» και τονίζει πως «λαϊκισμός είναι η συνειδητή παραποίηση της πραγματικότητας, ώστε αυτή να φαντάζει πιο εύκολη, πιο βολική, πιο κοντά σε αυτό που θέλει εν πάση περιπτώσει ο ψηφοφόρος» Ο συγγραφέας εκτιμά πως «δεν νικάς τους μύθους με παραμυθάκια, τους νικάς με αλήθειες»

Ο Νίκος Γκιώνης εξετάζει την ιστορική διαδρομή της έννοια του «διμέτωπου» και εντοπίζοντας την στο σήμερα τονίζει ότι «αν στα παλιά κλονισμένα χρόνια οι διμέτωποι είχαν αμφισημία, σήμερα δείχνουν παράταιροι » ενώ σημειώνει πως «το σημερινό ακροδεξιό εθνοποπουλιστικό κυβερνητικό υβρίδιο, είναι ο παραγωγός αλλά και ο προαγωγός των σταδιακών εκτροπών». «Ο επίκαιρος διμέτωπος που μόνο το όνομά του είναι ίδιο με τον προβληματικό παλιό, δεν μπορεί να είναι ένα θεσμικό τρυκ παρά μόνον ο ενάρετος αγώνας των υποστηρικτών των μεταρρυθμίσεων, του απειλούμενου Δικαιϊκού Κράτους από την μια και των αυτονομημένων εκτρωμάτων τους, που λειτουργούν θεσμικώς αυτοτροφοδοτούμενα, από την άλλη»

Ο Μελέτης Ρεντούμης αναφέρεται στις εξελίξεις στην Τράπεζα Αττικής που «που φανερώνουν φαινόμενα ανομίας χωρίς την τήρηση βασικών κανόνων καθώς και προσπάθειες να ελεγχθεί η διοίκηση με στόχο να παραμείνει στο απυρόβλητο». Ο συγγραφέας θέτει ερωτήματα που ζητούν απάντηση τονίζοντας πως «στην Τράπεζα Αττικής έχουν γίνει οικονομικά εγκλήματα για τα οποία πρέπει ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη» και προτείνει δράσεις ώστε «να σταματήσει ο κατήφορος εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου». «Είναι επιτακτική η ανάγκη εξυγίανσης της τράπεζας, έτσι ώστε να δοθεί και το μήνυμα της κάθαρσης και τις σχέσεις διαπλοκής που ορίζονταν από επιχειρηματικούς ομίλους, τραπεζικά ιδρύματα και κυβερνήσεις» τονίζει.

Τρίτη, 20 Σεπ 2016

Αν όχι τώρα, τότε ποτέ.

Ο Νίκος Τσολακίδης αναφερόμενος στον «αποτυχημένο γάμο της κεντροαριστεράς» αναρωτιέται «τι αξία έχει η μάχη κορυφής για ένα αδειανό πουκάμισο που κανείς δεν θέλει να φορέσει;». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «όταν όλοι σήμερα αριστεροί και δεξιοί, παραδέχονται σιωπηλά πως άλλος δρόμος δεν υπήρχε για να σταθεί η πατρίδα όρθια, εμείς χαραμίζουμε αυτό το πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο που αποκτήθηκε με πρωτοφανές κόστος σε διαβουλεύσεις εσωστρέφειας» και σημειώνει επιτακτικά πως «δικαιούμαστε να δώσουμε τη μάχη κι αν στο τέλος αυτής της διαδρομής, έχουμε κάτι να πούμε στους πολίτες που θα αλλάξει τη μοίρα τους, να το πούμε αλλιώς να σωπάσουμε»

Ο Νίκος Λαλιώτης μιλά για τη σχέση Δημοκρατίας και Αλήθειας , «μια ευάλωτη σχέση» και τονίζει ότι «η ελληνική κοινωνία βρέθηκε απροετοίμαστη και ανοχύρωτη μπροστά στο ψέμα και τον λαϊκισμό που της πρότεινε ένα μέρος του πολιτικού συστήματος για ίδιον όφελος και αυτό την εμπόδισε να αναγνωρίσει την πραγματικότητα, το τί της συνέβη και πως να βγει το συντομότερο δυνατό από την παγίδα στην οποία βρισκόταν». Ο συγγραφέας σημειώνει πως έχει σημασία η

«υπεράσπιση των κεκτημένων θεσμών του πολιτεύματός μας, ως θυλάκων προστασίας της Δημοκρατίας και της κοινωνίας από όποιους ονειρεύονται άλλες λύσεις, από όσους δηλητηριάζουν, διχάζουν και ψεύδονται».

Ο Αντώνης Τριφύλλης παρουσιάζει την κατάσταση της χώρας μας σήμερα σημειώνοντας πως «η τωρινή κυβέρνηση ξεπέρασε κάθε όριο» και υπογραμμίζοντας τα τελευταία γεγονότα: την υπόθεση στα Γεωργίου, την προσπάθεια αμφισβήτησης της εξουσίας της ΕΚΤ στην ΤτΕ, την απαξίωση του ΕΣΡ, τις διαρροές των υποκλοπών του ΔΝΤ κτλ. Ο συγγραφέας τονίζει πως «είναι ίσως καιρός να απαλλαγούμε, κυβέρνηση και κοινωνία, από αυταπάτες, πονηριές και πολυλογίες χωρίς περιεχόμενο, που μας έχουν κατατάξει σε Κράτος Αλλόκοτο» και προειδοποιεί ότι διαφορετικά «θα καταλήξουμε σε τριτοκοσμική χώρα. Θα βρεθούμε χωρίς να το καταλάβουμε στην κατηγορία των λίγων και κατεστραμμένων κρατών».

Ο Γιάννης Λίτινας εξηγεί γιατί ήρθε η ώρα για τη δημιουργία «ενός μετώπου λογικής, ρεαλισμού και συγκεκριμένων στόχων, που θα απευθυνθεί στους πολίτες που αναμένουν να ακούσουν την αλήθεια και συγκεκριμένες λύσεις» και σημειώνει πως «πριν τη "Μεγάλη Αυταπάτη", το πολιτικό σύστημα είχε καταφέρει να βρει μια βασική, μεγάλη συμφωνία» αλλά « η πλειονότητα των πολιτών δεν ήταν διατεθειμένη να κατανοήσει τις πραγματικές ανάγκες». Ο συγγραφέας τονίζει πως είναι πια «κοντά ο καιρός που όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας θα ψάχνει τις αλήθειες». «Η χώρα είναι σε τέτοιο σημείο που δεν χωράνε ουτοπίες και αυταπάτες» σημειώνει.

Παρασκευή, 26 Αυγ 2016

Τελευταία έξοδος, PSI

Ο Νίκος Τσολακίδης εξετάζει την στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο PSI.«Η κακοπροαίρετη κριτική και η συκοφάντηση του PSI, αποτέλεσαν τη ναυαρχίδα στην προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ» γράφει και συμπληρώνει πως «λίγα χρόνια μετά αυτή η ξύλινη γλώσσα, που οδηγούσε μόνο μέχρι την πόρτα του μεγάρου, εγκαταλείφθηκε, η πραγματικότητα και η αλήθεια σχεδόν αποκαταστάθηκαν». Ο συγγραφέας σημειώνει πως οι πολέμιοι αυτής της αναδιάρθρωσης, υιοθέτησαν πλήρως τα αποτελέσματα της, αφού πάνω σ’ αυτά στηρίζουν τη σημερινή τους πολιτική προσπάθεια, αρνούμενοι βέβαια να παραδεχθούν δημόσια την λανθασμένη πολεμική τους κατά το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα προσεύχονται για ένα νέο PSI»

Ο Νίκος Τσολακίδης με αφορμή της επίθεση στον Πύρρο Δήμα από την κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, Αυγή, αναρωτιέται «πως μπορεί ένα ΜΜΕ να μετατρέπεται σε όργανο προπαγάνδας, εκφράζοντας τον πανικό και την αμηχανία της παράταξης που εκπροσωπεί, ρίχνοντας λάσπη και χύνοντας χολή σε ανθρώπους που μέσα σε συνθήκες αντίξοες ένωσαν καρδιές και δίδαξαν ήθος και περηφάνια;». Ο συγγραφέας τονίζει πως «όση λάσπη κι αν χυθεί, γεμίζει μόνο τον βούρκο εκείνων που έμαθαν, όντας ατάλαντοι, να χειρίζονται τον πολύγραφο της σκοπιμότητας, της αμετροέπειας και της μίζερης λάθρας πολιτικής επιβίωσης» και προειδοποιεί ότι «πλησιάζει η ώρα της λογοδοσίας απέναντι στην κοινωνία»

Ο Νίκος Γκιώνης εξετάζει το αν μπόρεσαν οι «αντικοινοβουλευτικοί ακροδεξιοί που ξεπλύθηκαν στον κοινοβουλευτισμό να ενσωματώσουν μέρος του αστικού δημοκρατικού ιδεολογήματος ή απλώς, κυνικά, υπήρξαν φιλοξενούμενοι του ελληνικού πολιτικού συντηρητισμού» για να καταλήξει στο ότι «η πολιτική του κιτς όπως εκφράζεται από τον ΥΠΕΘΑ ή οι κατά καιρούς δηλώσεις για κρεμάλες και τα παρόμοια, στελεχών της παρούσης κυβερνήσεως διακονούν έναν μη οριοθετημένο λαϊκισμό ως την δολιότερη μεθοδολογία κατίσχυσης ενός ακραίου και επικίνδυνου συντηρητικού λόγου». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η αστάθεια της πολιτικής μπορεί να γίνει πυριτιδαποθήκη για την Δημοκρατία, με τους αρουραίους των εκτροπών να παραμονεύουν»

Σελίδα 9 από 15