Τρεις εβδομάδες περίπου μετά την εκλογή του κ. Τραμπ έμπειρος δημοσιογράφος του BBC πήρε μία ημίωρη συνέντευξη από τον γηραλέο σήμερα πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρυ Κίσσιγκερ. Επέμενε να τον ρωτάει, αν πίστευε ότι ο κ. Τραμπ θα εφαρμόσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις και κατά συνέπεια θα αλλάξει ριζικά και η μέχρι τώρα ασκούμενη αμερικανική εξωτερική πολιτική. Μόνο προς το τέλος της συνέντευξης ο κ. Κίσσιγκερ του απάντησε, με χαρακτηριστική όμως σιγουριά, ότι «ο κ. Τραμπ θα έρθει και αυτός στη γραμμή των προηγούμενων αμερικανών Προέδρων», επιβεβαιώνοντας έτσι τη γνώμη των ψυχραιμότερων παρατηρητών για τη συνέχεια και σταθερότητα που διέπει τη χάραξη και την εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής της υπερδύναμης.
Δημαγωγοί και εθνικολαϊκιστές δεν ορρωδούν προ ουδενός.
Οι «αντισυστημικές» προεκλογικές θέσεις του κ. Τραμπ αποσκοπούσαν φυσικά μόνο στο να αποσπάσουν την ψήφο των ανυποψίαστων και των δυσαρεστημένων πολιτών, πράγμα που το βλέπουμε δυστυχώς να συμβαίνει όλο και περισσότερο σήμερα σε εκλογικές αναμετρήσεις. Γίνεται αντιληπτό ότι δημαγωγοί και εθνικολαϊκιστές, ως αδίστακτοι και ανεύθυνοι, δεν υπολογίζουν τίποτε και «δεν ορρωδούν προ ουδενός»...
Τα εγκυρότερα διεθνή ΜΜΕ αναφέρθηκαν πρόσφατα εκτενώς στη συνέντευξη και μιλούν για «πρόβλεψη» του Κίσσιγκερ. Παράλληλα εντοπίζουν και προβάλλουν τις κραυγαλέες αντιφάσεις που βγαίνουν στην επιφάνεια από την προεδρία του Τραμπ ανατρέχοντας παράλληλα και στα αναρίθμητα tweets που έχει ανεβάσει στο λογαριασμό του, πάνω από 34.000 μέχρι τώρα, γύρω από διάφορα θέματα. Κάποια από τα πιο ενδιαφέροντα:
Μετανάστες. Είναι γνωστό ότι προεκλογικά διατυμπάνιζε παντού πως θα απαγορεύσει εντελώς την είσοδο μουσουλμάνων στην Αμερική. Πατώντας ακριβώς πάνω σε αυτές τις γραπτές δηλώσεις του οι ομοσπονδιακοί δικαστές σε διάφορες πολιτείες έχουν μπλοκάρει τις αποφάσεις του για την απαγόρευση εισόδου πολιτών από 7 μουσουλμανικές χώρες.
Διεθνές εμπόριο. Πλήρης μεταστροφή εδώ. Ξεχάστηκαν οι σφοδρές επιθέσεις και οι βαριές κατηγορίες σε βάρος της Κίνας, ότι έχει καταστρέψει την αμερικανική οικονομία, ότι έχει αρπάξει τις δουλειές των αμερικανών, ότι είναι «χειραγωγός» του κινέζικου νομίσματος. Τώρα δηλώνει επανειλημμένα με έμφαση πως η Κίνα δεν είναι χειραγωγός του νομίσματός της και πλέκει το εγκώμιο του Κινέζου προέδρου…
Εμπορική συμφωνία με την ΕΕ. Διέρρευσε στον αμερικανικό τύπο, ότι στην πρόσφατη συνάντησή του με την κ. Μέρκελ στις ΗΠΑ, ο κ. Τραμπ τη ρώτησε «δέκα φορές» αν μπορεί να συνάψει εμπορική συμφωνία αποκλειστικά με τη Γερμανία και φυσικά η απάντηση ήταν αρνητική, μπορεί όμως με την ΕΕ. Την «ενδέκατη φορά» είπε, εντάξει, τότε θα συνάψουμε μια συμφωνία με την ΕΕ. Επιπρόσθετα, δηλώνει τώρα ότι η χημεία του με την κ. Μέρκελ είναι φανταστική, ενώ μέχρι τώρα την κατακεραύνωνε, λέγοντας πως με την πολιτική της καταστρέφει τη Γερμανία.
Συρία. Έγραφε, «Πάλι, στον ηλίθιο ηγέτη μας, μην επιτεθείς στη Συρία, αν το κάνεις πολλά άσχημα πράγματα θα συμβούν και απ΄αυτή τη μάχη οι ΗΠΑ δεν κερδίζουν τίποτα!», 5 Σεπτεμβρίου 2013 ( 140.000 άτομα ανταποκρίθηκαν). Ούτε μια εβδομάδα πριν την επίθεση με 59 πυραύλους Τομαχώκ, ο υπουργός εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον δήλωνε ότι η παραμονή ή όχι του Άσαντ στην εξουσία είναι θέμα του συριακού λαού. Όπως φάνηκε άμεσα, το αποτέλεσμα αυτής της αιφνιδιαστικής επίθεσης ήταν να επαναφέρει στην προηγούμενη κατάσταση τις ισορροπίες που υπήρχαν στο δυτικό στρατόπεδο.
Παρατηρούμε μια αργή και αθόρυβη μετάβαση του Τραμπ από το ρόλο του υποψηφίου σε αυτόν του Προέδρου.
Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία έσπευσαν να συμφωνήσουν με την επίθεση και να στοιχηθούν πίσω από τις ΗΠΑ.Η Ρωσία αντέδρασε σφοδρά και ο Πούτιν επέστρεψε στην παλιά του θέση, αυτήν του αντιπάλου της Αμερικής τοποθετούμενος ξεκάθαρα και επιθετικά απέναντι της, συνθέτοντας από τη μεριά του την ολοκλήρωση της εικόνας που δείχνει ασφαλώς επιστροφή στο καθεστώς του Ψυχρού Πολέμου. Ακόμη και ο Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία να δείχνει ότι έχει συστρατευθεί με τις ΗΠΑ, ότι εγκαταλείπει τον Πούτιν και ότι η Τουρκία παραμένει ένα πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ, ενώ το Ισραήλ δια στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού Νετανιάχου προειδοποιεί και απειλεί ανοιχτά το Ιράν με ανάλογη επίθεση.
Αυστραλία. Όλοι θυμούνται το περιστατικό που πήρε μεγάλη δημοσιότητα, όταν κατά την πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία του με τον αυστραλό πρωθυπουργό ο κ. Τραμπ χαρακτήρισε «χαζή» τη συμφωνία του προκατόχου του κ. Ομπάμα με την Αυστραλία να δεχθεί η Αμερική 1200 πρόσφυγες που διαμένουν προσωρινά στη χώρα, φθάνοντας μάλιστα να του κλείσει και το τηλέφωνο. Τώρα διαβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο μέσω του αντιπροέδρου του κ. Πενς, τον οποίο έστειλε στην Αυστραλία, ότι θα τιμήσει τη συμφωνία…
Παρατηρούμε λοιπόν μια «βίαια ωρίμανση» του Τραμπ με αργή και αθόρυβη μετάβαση από το ρόλο του υποψηφίου σε αυτόν του Προέδρου, τόσο σε ό,τι αφορά στις πολιτικές θέσεις του σε πολλά θέματα, όσο και στους στενούς συνεργάτες του. Ήδη πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι έχει ήδη εγκαταλειφθεί κάθε σκέψη για προσέγγιση με τη Ρωσία, ενώ απαλλάχθηκε από τον θεωρούμενο ως «Ρωσόφιλο» Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Μακ Φλιν και τον σκληροπυρηνικό στενότατο σύμβουλό του Στηβ Μπάνον. Και έπεται συνέχεια υπαναχωρήσεων ή θεαματικών κυβιστήσεων…
Αλλά τίποτε δεν διαρκεί για πάντα. Από τις βροντερές απειλές εναντίον πάντων προεκλογικά ( το εύκολο μέρος της υπόθεσης ) φτάσαμε σε διαδοχικές ήττες και συμβιβασμούς ( το δύσκολο μέρος της υπόθεσης), όπως είναι τα αδιέξοδα με το περίφημο τείχος του Μεξικού, την κατάργηση του νόμου Ομπάμα για την περίθαλψη και το μπλοκάρισμα από τους δικαστές της απαγόρευσης εισόδου των μουσουλμάνων στη χώρα. Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πριν καλά - καλά ξεκινήσει την προεδρία του, το ποσοστό αποδοχής του είναι το χαμηλότερο από οποιοδήποτε εκλεγέντα Πρόεδρο των ΗΠΑ στην αρχή της θητείας του, μόλις 35%...
Η πρωτοφανής εξαπάτηση των ψηφοφόρων με τερατώδη ψεύδη, με ανεδαφικές υποσχέσεις και με ατελείωτες αντιφάσεις δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα, δύσκολα διαχειρίσιμο από οποιονδήποτε. Στη σημερινή εποχή η διάψευση προσδοκιών δεν έρχεται τόσο αργά, όσο θα βόλευε τον κάθε αδίστακτο λαοπλάνο, ακόμη και αν συνεχίζει να παραπλανά απίστευτα, όπως συνέβη και με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των περίφημων πρώτων 100 ημερών στην εξουσία .
Λογικά επομένως δύο πράγματα μπορεί να συμβούν εν προκειμένω με την περίπτωση Τραμπ: μεταστρεφόμενος θεαματικά να έρχεται ολοταχώς, όπως φαίνεται, και αυτός στην ίδια γραμμή με όλους τους προηγούμενους αμερικανούς προέδρους, οπότε τόσος ντόρος περί του αντιθέτου ήταν για το τίποτε. Η δεύτερη ανάγνωση μπορεί να έχει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, όπου και η πιο εντυπωσιακή αναστροφή ή ο πιο αλλοπρόσαλλος χειρισμός των θεμάτων δεν αρκούν για να για να μην υπάρξουν συνέπειες για τον 45ο πρόεδρο των ΗΠΑ. Ας μη ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με την Αμερικανική πολιτική και μια πορεία εκτός γραμμής δεν πρέπει να θεωρείται και πολύ ασφαλής.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Salvador Dali ( 1904-1989), Galatea of the Spheres