Οι Γιακωβίνοι ήταν ηθικολόγοι
Εμείς είμαστε εμπειρικοί
Άρθουρ Καίσλερ,Το Μηδέν και το Άπειρο
Ο εχθρός της Πολιτικής είναι πολλές φορές η ίδια η Πολιτική, ενίοτε και ορισμένοι πολιτικοί, ιδίως όσοι επαγγέλονται χαμένους [;] Παράδεισους. Μολονότι τάζουν έναν νέο Κόσμο αγγελικά πλασμένο δεν γνωρίζουν πώς και πότε θα συμβεί η μετάβαση και κυρίως με ποιους όρους θα ζούμε στον ενδιάμεσο χρόνο. Αητοί κι αητονύχηδες, αφελείς και επιτήδειοι είχαν εξασφαλίσει διαρκή προσωπική/οικογενειακή ευζωία και ασφάλεια μέσα από αυτά τα ιδεολογήματα.
Και τότε εμφανίστηκε απροσδόκητα ο Κορωνοϊός με συνέπεια αρκετοί από τους παραπάνω«τζάμπα μάγκες και τσαρλατάνους» να μετατραπούν εν μία νυκτί σε φοβισμένους ελεημοσυνάριους. Από τον αδιάφορο για την πλέμπα ελιτίστα κι από το μοναχοφάη μικρομεσαίο στον έντρομο ανθρωπάκο, μιας Πανδημίας εγκλεισμός. Οι δόξες του παρελθόντος αντεκατεστάθησαν από το άγχος της επόμενης μέρας. Από την ανισότητα στα αγαθά του πλούτου στην ισότητα στους κοινούς κινδύνους για τη ζωή, μιάς ανασφάλειας δρόμος.Τα σπίτια-φρούρια και τα χαμηλά ισόγεια κρύβουν πλέον τα ίδια συναισθήματα δέους.
Την περίοδο αυτή δεν ηττήθηκε ο Καπιταλισμός, ηττήθηκε ο λαϊκισμός.
Είναι όμως άπαντες έτοιμοι ν’αλλάξουν φιλοσοφία ζωής ή και πολιτιστικό μοντέλο επικοινωνίας με τους άλλους; Είμαστε έτοιμοι να επαναπροσδιορίσουμε τα όρια και τις προϋποθέσεις της ελευθερίας και των δικαιωμάτων μας σε συνάρτηση με το γενικότερο δημόσιο συμφέρον; Δεν είμαι τόσο βέβαιος. Πολλώ μάλλον που οι πολιτικοί μόλις σηκώσουν [το σκυμμένο τους] κεφάλι θ’ αρχίσουν να θέλουν να μας χορηγήσουν μεγαλύτερη ποσότητα σανό ώστε να ξαναρχίσουν το γνωστό χιλιοπαιγμένο παιχνίδι των έγχρωμων αντι-παρα-θέσεων, μην υπολογίζοντας το ενδεχόμενο να έχει διαφοροποιηθεί η ατζέντα προτεραιοτήτων του ενεργού πλέον πολίτη. Τα«αντιθετικά ζεύγη» των [δήθεν] αιώνιων κομματικών εχθρών πιστεύω ότι θα δώσουν τη θέση τους σ’ένα νέο ιστορικό πατριωτισμό κοινών αξιών. Η μέχρι σήμερα ψευδής πολιτική ορθότητα, την οποία χρησιμοποιούσαν κατά το δοκούν οι εκάστοτε εξουσιαστές, καθώς και ο πατερναλισμός, στη βάση μιας κλυδωνισθείσας μέσα στην κρίση «συντροφικότητας», θα υποχωρήσουν κάτω από την πίεση της ταυτότητας σωτηρίας και τις εγγυήσεις του κοινωνικού Κράτους δικαίου για την εθνική ανασυγκρότηση.
Την περίοδο αυτή δεν ηττήθηκε ο Καπιταλισμός [όπως αφελώς διατείνονται μερικοί]. Ηττήθηκε-κι ελπίζω οριστικά- ο λαϊκισμός της εύκολης ατάκας και ηττήθηκε η Πολιτική της άγνοιας από τη γνώση ανθρώπων/επιστημόνων που αγωνίζονται εδώ και τώρα για την προστασία των αγαθών της υγείας και της ζωής όλων μας και δεν σπεκουλάρουν με ψευδαισθήσεις για την«επαναστατική δύναμη» της αμορφωσιάς και της άρνησης.
Ας ελπίσουμε ότι όλοι κατάλαβαν τα λάθη τους γιατί διαφορετικά αυτή τη φορά η Ιστορία και ο λαός δεν θα τους συγχωρέσουν.
ΥΓ. «Η Ιστορία πάντοτε είχε φαιδρά κι αστεία
που συνεχίζει σήμερα η κάθε δυναστεία» [Γ. Σώκος, Αμφορείς Βρυξελλών]
* Ο πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Thomas Jones, The Bard