Λαλιώτης, Νίκος

Λαλιώτης, Νίκος

Νίκος Λαλιώτης. Πιανίστας. Έχει σπουδάσει πιάνο στο "Birmingham Conservatoire" και στο "Athenaeum", έχει συνεργαστεί με τους σημαντικότερους Έλληνες μαέστρους , έχει διδάξει πιάνο επί σειρά ετών, συνιδρυτής της παιδικής πολυπολιτισμικής χορωδίας "Polyphonica", συμμετείχε και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 ως υποψήφιος βουλευτής του Πασοκ στην Α Αθηνών, καθώς επίσης και στις τελευταίες Δημοτικές Εκλογές στο Δήμο Αθηναίων με τον συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη, είναι επίσης μέλος της γραμματείας Πολιτισμού του Πασοκ.

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει: «Τα συμπτώματα της σήψης είναι πια ορατά. Μια κυβέρνηση που δεν ξέρει τι θέλει, που δεν ξέρει να κυβερνήσει, που έχει παραδοθεί στη μοίρα και στο ψέμα, μια κυβέρνηση που έχει μετατραπεί στο βασικό πρόβλημα της χώρας και αποτελεί έναν τεράστιο κίνδυνο για την ύπαρξη της» και συμπληρώνει: «Οι εκλογές και η αλλαγή κυβέρνησης είναι η πρώτη προϋπόθεση. Το επόμενο βήμα είναι οι πολύ γρήγορες και σαρωτικές αλλαγές που χρειάζονται παντού, με την συναίνεση της κοινωνίας, για την επαναφορά της χώρας στην εποχή της και η οριστική ταφή των μύθων του παρελθόντος. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος.»

Ο Νίκος Λαλιώτης σκέφτεται πάνω στην έννοια του μίσους καθώς όπως λέει «στον δημόσιο λόγο πολλές φορές προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα πολιτικά γεγονότα, τα κοινωνικά φαινόμενα, τις κρίσεις, τις μη «λογικές» αντιδράσεις, τις ακραίες αντιδράσεις, τις αυτοκαταστροφικές επιλογές των κοινωνιών, παραβλέποντας και υποτιμώντας την σημασία του μίσους ως παράγοντα ιστορικών εξελίξεων, την συσσώρευση μίσους μέσα στην κοινωνία ως συλλογικότητα, αλλά και μέσα στα άτομα σε προσωπικό επίπεδο, μια συσσώρευση ενέργειας που ενίοτε ξεσπάει σαν καταστροφικός σεισμός και σαρώνει τα πάντα». Ο συγγραφέας εκτιμά όμως πως «είμαστε σε αναμονή ενός νέου πολιτικού λόγου που πρέπει να ακουστεί»

Ο Νίκος Λαλιώτης εξετάζει το πως το κύρος των ανθρώπων επηρεάζει το κύρος των αξιωματικών, εκτιμώντας πως «η αναρρίχηση στα ανώτατα αξιώματα δημοκρατικών κρατών, ανθρώπων ολιγοβαρών και ανεπαρκών στην συγκρότηση της προσωπικότητάς τους, αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι που ασκούν πολιτική, τελικά έχουν σημασία για την διατήρηση της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού» και εξηγεί πως «δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος φασίζουσας νοοτροπίας ή απλά ένας ανόητος που καταλαμβάνει ένα πολιτικό αξίωμα να σεβαστεί την Δημοκρατία». Ο συγγραφέας προειδοποιεί πως «το μέλλον θα είναι σκοτεινό και πως η Δημοκρατία και η Ειρήνη στον δυτικό κόσμο θα είναι το ζητούμενο»

Ο Νίκος Λαλιώτης περιγράφοντας την άγνωστη εποχή στην οποία βρισκόμαστε, τονίζει πως «είναι η ώρα για μια θεσμική και πολιτική αντίσταση που θα προστατέψει το πολίτευμα και τον πολιτισμό μας από την επέλαση της βαρβαρότητας που μας απειλεί» και συμπληρώνει πως «είναι η ώρα για έναν συναγερμό που θα αφυπνίσει, πολιτικούς, πολίτες, ανθρώπους του πνεύματος, των επιστημών και της τέχνης, ανθρώπους του μόχθου, που θα τους κάνει να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στο τέρας του φασισμού και της βαρβαρότητας που έρχεται, απέναντι στο καθημερινό ψεύδος, απέναντι στην καθημερινή προσβολή και βία κατά της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης.»

Ο Νίκος Λαλιώτης με αφορμή της αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης από την Τουρκία, κρούει τον κώδωνα: «η ύπαρξη και η διάρκεια της χώρας ως κράτος και ως γεωγραφικός χώρος, δεν είναι κάτι το αυτονόητο, δεν κάτι το αδιατάρακτο» και τονίζει πως «η ύπαρξη και η συνέχεια της χώρας απαιτεί διαρκή αγώνα». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «ένα ασφαλές κριτήριο για να ξεχωρίσει κανείς το ποιος πολιτικός έχει πραγματικό όραμα για τη χώρα και ποιος είναι απλός τυχοδιώκτης είναι το αν ο πολιτικός του λόγος ενώνει ή διχάζει την κοινωνία» και εκτιμά πως «είναι ώρα για την επανένωση της κοινωνίας»

Ο Νίκος Λαλιώτης μιλά για τη σχέση Δημοκρατίας και Αλήθειας , «μια ευάλωτη σχέση» και τονίζει ότι «η ελληνική κοινωνία βρέθηκε απροετοίμαστη και ανοχύρωτη μπροστά στο ψέμα και τον λαϊκισμό που της πρότεινε ένα μέρος του πολιτικού συστήματος για ίδιον όφελος και αυτό την εμπόδισε να αναγνωρίσει την πραγματικότητα, το τί της συνέβη και πως να βγει το συντομότερο δυνατό από την παγίδα στην οποία βρισκόταν». Ο συγγραφέας σημειώνει πως έχει σημασία η

«υπεράσπιση των κεκτημένων θεσμών του πολιτεύματός μας, ως θυλάκων προστασίας της Δημοκρατίας και της κοινωνίας από όποιους ονειρεύονται άλλες λύσεις, από όσους δηλητηριάζουν, διχάζουν και ψεύδονται».

Σελίδα 2 από 2