Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Καινοτομία

Ο Φαίδων Φαρμάκης γράφει για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση: «Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα ισορροπία δυνάμεων στο διεθνές σύστημα και σε συνδυασμό με την τρέχουσα τάση του νεοπροστατευτισμού λόγω των εμπορικών πολέμων, δημιουργεί τις συνθήκες για ανάδειξη νέων παικτών, σε περιφερειακό κυρίως επίπεδο. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, όσα κράτη προβούν σε έγκαιρη διάγνωση των νέων συνθηκών και παράλληλα δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις εκμετάλλευσης των όποιων ευκαιριών, έχουν σοβαρές πιθανότητες να αναβαθμίσουν τον γεωπολιτικό τους ρόλο, αυξάνοντας το ειδικό βάρος τους στο σύστημα.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για μεγάλο στοίχημα των τραπεζών με τις εταιρίες Fintech που ασχολούνται με ένα ευρύ πλέγμα υπηρεσιών του χρηματοπιστωτικού τομέα: «Η νέα ψηφιακή οικονομία είναι εδώ και έχει κάνει ήδη την εμφάνισή της τόσο στην παγκόσμια όσο και στην ελληνική οικονομία. Πέραν όμως από τις προσπάθειες προσαρμογής του τραπεζικού συστήματος, οφείλει και η εκάστοτε κυβέρνηση να δώσει μέσω ενός σταθερού φορολογικού και αναπτυξιακού πλαισίου, κίνητρα νέων επενδύσεων σε μεγάλες εταιρίες καινοτομίας, οι οποίες σε συνεργασία με τις τράπεζες μπορούν να συμβάλλουν στην ενίσχυση του ανταγωνισμού προς όφελος των τελικών καταναλωτών και της οικονομίας.»

Ο Βαλεντίνος Τζέκας στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, η Ελλάδα Μετά, εξετάζει τη δυναμική των λεγόμενων fake news, και παρουσιάζει το εργαλείο που έχει εφεύρει καταπολέμησης αυτών: «Το fighthoax.com μπορεί να αναλύσει ένα ειδησιογραφικό άρθρο. Μπορεί να σου πει αν αυτό που διαβάζεις είναι κάτι που μπορείς να εμπιστευθείς ή αν είναι απλά fake news, και αυτό το κάνει με ένα ποσοστό ακρίβειας 89%. Το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό θα έλεγα ότι είναι το ότι το fighthoax.com μπορεί να σου προτείνει άρθρα ειδήσεων πάνω στο ίδιο θέμα αλλά αντίθετης άποψης ώστε να έχεις μία πιο σφαιρική και μία πιο ολοκληρωμένη άποψη».

Ο Γρηγόρης Φαρμάκης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει το θέμα της μη συνεργασίας των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις και προτείνει τρόπους υπέρβασης των προβλημάτων. Συγκεκριμένα τονίζει «Η υπέρβαση του ερωτήματος είναι στην απάλειψη αυτού του διπλού «ελληνικός» από τον προσδιορισμό των επιχειρήσεων και των πανεπιστημίων, αν μη τι άλλο ως δέσμευση εξωστρέφειας. Τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να συνεργάζονται με επιχειρήσεις σε όλον τον πλανήτη. Όσα μπορούν. Και οι ελληνικές επιχειρήσεις πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται με πανεπιστήμια σε όλον τον πλανήτη. Αν κάτι μπορούμε να κάνουμε στην «Ελλάδα, Μετά» είναι να μην τους βάζουμε εμπόδια.»

Ο Ιωακείμ Γρυσπολάκης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, εξετάζοντας τις θέσεις του υπουργείου παιδείας για την αναβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, εκτιμά πως «όχι μόνον δεν γίνεται αναβάθμιση των ΕΠΑΛ, αλλά αντιθέτως τα υποβαθμίζουν σε προθαλάμους των ΑΕΙ».Ο Ι. Γρυσμπολάκης παραθέτει την δική του πρόταση και καταλήγει σε τρία συμπεράσματα: (Ι) Στην επαγγελματική-τεχνική εκπαίδευση η Ελλάδα υστερεί τραγικά έναντι των άλλων χωρών του ΟΟΣΑ, (ΙΙ) Στην Τριτοβάθμια Ανώτατη Εκπαίδευση εισάγεται δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό νέων ανθρώπων, ενώ στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση ένα μικρό ποσοστό, (ΙΙΙ) Η μη εισαγωγή στα ΑΕΙ θεωρείται αποτυχία όχι μόνον του νέου, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας.

Ο Γιάννης Μαστρογεωργίου στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, η Ελλάδα Μετά, μιλάει για τις ευκαιρίες, τις γκρίζες ζώνες και τις προεκτάσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Ο Γ. Μαστρογεωργίου εκτιμά πως «η τεχνητή νοημοσύνη όχι μόνο θα μεταλλάξει τη βιομηχανία, αλλά θα δοκιμάσει τις κοινωνικές, πολιτικές, στρατιωτικές και γεωπολιτικές σχέσεις, και θα επαναχαράξει τη σχέση ανθρώπου – μηχανής· μία σχέση που θα είναι περίπλοκη, καθώς δεν θα φέρει μόνο την αντικατάσταση του πρώτου από τα ρομπότ, αλλά και την συνεργασία μεταξύ τους. Και αυτή η εξέλιξη ανοίγει έναν τεράστιο ορίζοντα φιλοσοφικών, κοινωνικών σχέσεων που θα εξεταστούν υπό νέο πρίσμα».

Ο Μελέτης Ρεντούμης θέτει το ζήτημα του ψηφιακού μετασχηματισμού της Ελλάδας σημειώνοντας ότι «σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι μία ενιαία ψηφιακή πολιτική στη χώρα μπορεί ν’αυξήσει το ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 4% τα επόμενα 5 χρόνια, δημιουργώντας επιπλέον πλούτο ίσως και άνω των 5 δις ευρώ αν υπάρξει σωστή οργάνωση, συντονισμός και βέβαια η απαραίτητη πολιτική βούληση». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «η Ελλάδα για να μην χάσει το τρένο της ψηφιακής σύγκλισης και εφαρμογής, πρέπει να δημιουργήσει μία νέα πλατφόρμα και κουλτούρα εκπαίδευσης που ξεκινά από το δημοτικό και καταλήγει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από νέες τεχνολογίες»

Ο Χρήστος Δερβένης με αφορμή το βιβλίο της M. Mazzucato: «Επιχειρηματικό Κράτος» εξετάζει το ρόλο του κράτους και της αγοράς στην βίο - ιατρική έρευνα και καινοτομία, τονίζοντας πως «είναι μύθος ότι η έρευνα και η καινοτομία είναι υπόθεση του ιδιωτικού κεφαλαίου». Ο συγγραφέας εξηγεί ότι «η ιατρική έρευνα στο σύνολό της μπορεί να αποτελέσει παράγοντα ισχυρής αναπτυξιακής ώθησης» εκτιμώντας πως «σε εποχές οικονομικής δυσπραγίας, η λύση μπορεί και οφείλει να προέλθει από την εφαρμογή καινοτομικών πολιτικών οργάνωσης του συστήματος υγείας». Αναφερόμενος στην Ελλάδα σημειώνει ότι στο πεδίο της βιοτεχνολογίας «διαθέτει εστίες αριστείας που μπορούν να αποτελέσουν εστίες καινοτομίας»

Ο Μάριος Ψυχάλης περιγράφει ένα νέο Παραγωγικό Μοντέλο εκκινώντας από την εκτίμηση ότι «το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελληνικής οικονομίας δεν βρίσκεται στον πρωτογενή ή δευτερογενή τομέα, αλλά στον τριτογενή». Το νέο παραγωγικό μοντέλο, σύμφωνα με τον συγγραφέα, βασίζεται στη συνέργεια, τη συλλειτουργία και την αρμονική σχέση μεταξύ τριών τομέων: Clustering, Startups, Venture Capital – «Τρείς έννοιες, σε τέσσερις λέξεις που απουσιάζουν από την Ελληνική Οικονομία», όπως σχολιάζει. «Η Ελληνική πολιτεία πρέπει να υιοθετήσει την ευρωπαϊκή πολιτική καινοτομίας» εκτιμά ο συγγραφέας και τονίζει πως «στην αγορά υπάρχει υψηλή συγκέντρωση, υψηλό περιθώριο κέρδους ενώ υπάρχει μεγάλη δυσκολία στην είσοδο νέων επιχειρήσεων»

O Νίκος Τσολακίδης αναπτύσσει το ζήτημα της τουριστικής ανάπτυξης, τονίζοντας ότι «η εποχικότητα, παραμένει έντονη, με αποτέλεσμα η ένταση του φαινομένου για συγκεκριμένους μήνες, να οδηγεί μετά σε νεκρές περιόδους, με επιπτώσεις στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «το μεγάλο στοίχημα της μετάβασης στη νέα εποχή, είναι η ανάδειξη της πολυθεματικότητας του ελληνικού τουρισμού» υποστηρίζοντας πως «οι θεματικές πλευρές του τουρισμού, που δεν περικλείονται μόνο στο brand name, sea & sun, μπορούν να καλλιεργηθούν και να προωθηθούν μέσα από τον εμπλουτισμό δράσεων, παράλληλων, που αφορούν στην περιήγηση, τον πολιτισμό, τη γαστρονομία, την εργασία και πλήθος άλλων παραμέτρων»