Σήμερα η Ουτοπία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης «απειλείται» αφενός σε επίπεδο αφομοίωσης εκ μέρους των λαών της ΕΕ της νοοτροπίας αλλά και των αξιών που θεσπίζονται στον χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, αφετέρου δε και ως προς το όραμα μιας ομοσπονδιακής διακυβέρνησης υπό θεσμικούς όρους Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας.
Μετά την επιτυχημένη μετάβαση στην Νομισματική Ένωση στις αρχές του 21 αιώνα που αναβάθμισε το σύνολο των Κρατών μελών της ΕΕ δείχνοντας με τον πλέον οφθαλμοφανή τρόπο πως οι επιμέρους κρατικές διαφορές και διαμάχες μπορούν να απομονωθούν ή ακόμα και να εξαλειφθούν τελείως μέσα σε ένα πλαίσιο επιμέρους διακρατικών συμμαχιών.
Μέσω της Νομισματικής Ένωσης επετεύχθει θαρρώ ένα πρώτο βήμα ως προς την απόλυτη εφαρμογή στην πράξη της βαρυσήμαντης λέξης «Αξιοπρέπεια» αναφορικά με την ποιότητα ζωής των πολιτών της ΕΕ.
Τα θεμέλια του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος στηρίζονται επιπροσθέτως και στο ιδεολογικό μοντέλο του φιλελευθερισμού, το οποίο ως μοντέλο οικονομικό περί της αυτορρύθμισης της αγοράς και την μείωση του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία, ως μοντέλο πολιτικό θεσπίζοντας στο Ακέραιο το δημοκρατικό πολίτευμα προκειμένου να εκλέγονται κυβερνήσεις από τον λαό για τον λαό, πάντα σεβόμενο την κρίση αλλά και την βούληση των πολιτών της ΕΕ αλλά και ως μοντέλο κοινωνικό συνάμα, όπου τα όργανα της ΕΕ με οικονομικό κυρίως τρόπο παρεμβαίνουν όπως επί παραδείγματι με τα (προγράμματα ΕΣΠΑ) για την αναβάθμιση επιμέρους επιχειρήσεων και την ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της ΕΕ, και την ταυτόχρονη θέσπιση πολιτικών εντός της ΕΕ για την αναβάθμιση της υγείας και της παιδείας που αποτελούν τους πλέον καθοριστικούς παράγοντες για την επίτευξη αξιοπρεπούς διαβίωσης που αποτελεί το μεγαλύτερο εγχείρημα του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Εγγυητής της Δημοκρατίας είναι μια Ομοσπονδιακή διακυβέρνηση.
Σήμερα το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα «απειλείται» εξαιτίας της μη αναλαμβανόμενης προσπάθειας από πρόσωπα με καίρια θέση στα όργανα της ένωσης να πείσουν το σύνολο των πολιτών των κρατών μελών της ΕΕ, ότι με την υιοθέτηση των Κοινοτικών κανόνων δικαίου από τα εθνικά δίκαια των κρατών μελών , ότι με την ταυτόχρονη αφομοίωση από τους πολίτες της ΕΕ των αρχών και των αξιών όπως αυτά θεσπίζονται στο χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, με την εναρμόνιση του πληθυσμού γενικότερα με την Ευρωπαϊκή Κουλτούρα και την πεποίθηση μιας πραγματικής Ευρωπαϊκής οικογένειας όπου κυριαρχεί ειρήνη και αλληλεγγύη ανάμεσα στους πολίτες των γειτονικών κρατών μελών έναντι των εθνικών και πολιτιστικών διαφορών θα ήταν αναγκαίο με το πέρας των χρόνων η εγκαθίδρυση Ομοσπονδιακής διακυβέρνησης υπό θεσμικούς όρους Αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας καθόσον και εφόσον εάν αυτή δεν πραγματοποιηθεί το όραμα των ιδρυτών μιας ενωμένης Ευρώπης θα κριθεί ως αποτυχία από τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Σαφέστατα για την υλοποίηση των όσων αναφέρθηκαν χρειάζεται μια συντονισμένη προσπάθεια των Ευρωπαιστών αλλά επίσης και μια γενικευμένη προσπάθεια των οργάνων της ΕΕ για την ολοκλήρωση του Ευρωπαικού οικοδομήματος διότι εάν αυτό αποτύχει θα έχει αποτύχει σε σύνολο η Ευρωπαική οικογένεια καθώς και τα τόσο σπουδαίο εγχείρημα της Ενοποίησης κάτω από μια κυβέρνηση εντός της ομοσπονδίας , που θα ήτο το πλέον καθοριστικό δείγμα ότι οι λαοί εντός της ΕΕ έχουν αφήσει επιμέρους της κατά τόπον διαφορές τους και έχουν επιλέξει έναν δρόμο πλήρους ενοποίησης στηριζόμενοι στα πιο πολλά σημεία που τους ενώνουν.
Αναλυτικότερα και όσον αναφορά τα όργανα της ΕΕ, το Συμβούλιο της Ένωσης το οποίο δεν εκδίδει μόνον νομικές πράξεις αλλά συγχρόνως εξάγει συμπεράσματα προκειμένου να εκφέρει πολιτική άποψη. Στα ψηφίσματα μετά από συζήτηση του Συμβουλίου εμπεριέχουν κυρίως πολιτική άποψη επί μελλοντικού θέματος που αφορά την Ένωση συνολικά.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί πως τα συμπεράσματα του Συμβουλίου δεν παράγουν νομικά αποτελέσματα, όμως το Συμβούλιο δύναται να καλέσει την επιφορτισμένη για την εφαρμογή στην πράξη ‘Ευρωπαϊκή Επιτροπή’.
Η διαδικασία σύμφωνα με την οποία λειτουργεί η Ένωση για την εξαγωγή συμπερασμάτων είναι 1) η ομάδα, 2) η Επιτροπή μόνιμων αντιπροσώπων γνωστή και ως ΕΜΑ και 3) Σύνθεση του Συμβουλίου.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ή άλλως «Σύγχρονη διοίκηση» η οποία βασίζεται στις αρχές της διαφάνειας, της αποτελεσματικότητας και της υπευθυνότητας, είναι επιφορτισμένη με ιδιαίτερες αρμοδιότητες όπως τα διοικητικά συστήματα, η διαχείριση δημοσιονομικών όρων και η ορθή διαχείριση του Ανθρώπινου δυναμικού. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία με την σειρά της εδράζεται και αυτή όπως και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στις Βρυξέλλες διακρίνεται κυρίως για τον αντικειμενικό και αμερόληπτο τρόπο των προσώπων που την απαρτίζουν για το κοινό συμφέρον των πολιτών της Ένωσης.
Στον εξαιρετικά ευαίσθητο τομέα του δικαίου που είναι ο πλέον καθοριστικός για την διασφάλιση πρώτα από όλα του πολιτεύματος και μετέπειτα της διασφάλισης εφαρμογής των κανονισμών και οδηγιών από τα κράτη μέλη, Το ΔΕΕ(Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως) είναι αρμόδιο επομένως για την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου επί των κρατών μελών.
Κράτη μέλη τα οποία δεν έχουν ενσωματώσει με εθνική νομοθεσία Ευρωπαϊκή οδηγία δέχονται τις δέουσες ενέργειες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Στον οικονομικό τομέα οι αλλαγές θα ήταν μεγάλες διότι ναι μεν υφίσταται ήδη νομισματική ένωση, ωστόσο σε μια ομοσπονδιακή διακυβέρνηση υπό θεσμικούς όρους Αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας η φορολογία για τους πολίτες της ομοσπονδίας πλέον θα ήταν ενιαία και θα αφορούσε το σύνολο των πολιτών της ΕΕ.
Επομένως σήμερα κράτη όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο που έχουν δημοσιονομικά χρέη πολύ υψηλά, και όπου λαμβάνονται από τα εν λόγω κράτη μέλη ορισμένα δυσοίωνα μέτρα προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις υπογραφείσες δανειακές συμβάσεις όπως επί παραδείγματι περικοπές μισθών, μειώσεις συντάξεων(ως μέτρα περικοπής δημοσίων δαπανών) αλλά και εξαιρετικά έντονη υπερφορολόγηση αφενός των μισθών και αφετέρου των βασικών ειδών διατροφής μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο δραματικά το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών σε κράτη μέλη που βιώνουν μεγάλη δημοσιονομική κρίση. Σε μια ομοσπονδιακή διακυβέρνηση επί του συνόλου των πολιτών εντός της ΕΕ τέτοιο φαινόμενο δεν θα ήταν δυνατό ρεαλιστικά να υπάρξει υπό την έννοια ότι πλέον η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) θα ερχόταν πλέον σε συμφωνία με μια κυβέρνηση (ομοσπονδιακή) και όχι με το σύνολο των κρατών μελών της ΕΕ όταν αυτές επιζητούν επιπρόσθετες οικονομικές παροχές. Με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται σημαντικά το φαινόμενο της υπάρξεως οικονομικής κρίσης που θα επηρεάζει άμεσα το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της ΕΕ.
Η ύπαρξη Ομοσπονδιακής διακυβέρνησης υπό θεσμικούς όρους Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας θα εφάρμοζε πλήρως τους κοινοτικούς κανόνες, όπως και τις οδηγίες της Ένωσης προκειμένου να επικρατεί επί του συνόλου της Ενώσεως ένα μόνο δίκαιο το Ευρωπαϊκό και όχι τα επιμέρους εθνικά. Αξιομνημόνευτο είναι επίσης πως πλέον οι κοινοτικοί κανόνες υπερέχουν έναντι των εθνικών Συνταγμάτων, δείγμα του γεγονότος πως με αργό τέμπο βέβαια τα κράτη μέλη της ένωσης οδεύουν στο να αφομοιώσουν το κοινοτικό δίκαιο.
Ακόμα πρέπει να αναφερθεί πως σε περίπτωση Ομοσπονδιακής διακυβέρνησης, το φαινόμενο της κρατικής αυθαιρεσίας εκ μέρους κράτους μέλους, άρα και ταυτοχρόνως της παραβίασης αφενός ατομικών και αφετέρου συλλογικών δικαιωμάτων των πολιτών της Ένωσης δεν θα ήτο δυνατό να υπάρξει, διασφαλίζοντας σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό την πραγματική Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και της υπενθυμίσεως ότι οι κυβερνώντες εκλέγονται από τους πολίτες.
Γνήσιος εκφραστής και εγγυητής εξάλλου της Δημοκρατίας σε οποιαδήποτε μορφή της δεν θα μπορούσε να είναι κανένας άλλος από μια Ομοσπονδιακή διακυβέρνηση.
Εν κατακλείδι στο άρθρο αυτό γίνεται αναφορά στο πόσο σημαντική και συγχρόνως επιτακτική είναι η ανάγκη για την εγκαθίδρυση μιας Ομοσπονδιακής διακυβέρνησης. Όπως αναλύθηκε εκτενώς σε όλους τους καίριους τομείς, και πιο συγκεκριμένα της οικονομίας, της γενικότερης φορολόγησης, της έμπρακτης εφαρμογής των κοινοτικών κανόνων δικαίου, και της διασφάλισης του πολιτεύματος μα πάνω από όλα της εμπέδωσης στην πράξη ότι πλέον δεν είμαστε πολίτες ενός κράτους και μιας κοινωνίας, αλλά πολίτες μιας ομοσπονδίας κρατών με μια κυβέρνηση που απαρέγκλιτη αρχή της είναι η κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η εξυπηρέτηση των συμφερόντων αυτού. Ο κάθε πολίτης χώρας κράτους μέλους της Ενώσεως θα πρέπει να αντιληφθεί ότι με βάση την νεότερη Ευρωπαϊκή ιστορία πολύ περισσότερα μας ενώνουν παρά μας χωρίζουν. Η εμπέδωση μιας κοινής νοοτροπίας από τους πολίτες της ένωσης σε συνολικό επίπεδο θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα σε όλους τους τομείς, διότι τότε δεν θα υπήρχε η Ευρώπη δυο ταχυτήτων ούτε θα υπήρχαν κρατικές διενέξεις και διαμάχες για διακρατικά συμφέροντα. Εφόσον τα όργανα της ΕΕ καθυστερήσουν και δεν δράσουν επιτακτικώς για την ίδρυση Ομοσπονδιακής κυβέρνησης, οι ιδρυτές και οραματιστές της ένωσης της Ένωσης όπως και το σύνολο των αξιωματούχων αυτής θα έχουν αποτύχει στο μεγάλο εγχείρημα της ένωσης κάτω από μια ενιαία Ευρωπαϊκή οικογένεια με κοινές αξίες, ιδανικά και αρχές. Σε περίπτωση που το «άσχημο» σενάριο της αποτυχίας επιβεβαιωθεί τότε η διάλυση της ΕΕ είναι πιο κοντά από ποτέ.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Water Lilies, 1919 by Claude Monet