"Η διαχείριση της κρίσης από τη μεριά της Ουγγρικής κυβέρνησης, δεν αποτελεί παρά και έναν ιδιαίτερο κρίκο στην εξέλιξη που έχει λάβει αυτά τα χρόνια όπου την διακυβέρνηση της χώρας έχει το κόμμα FIDESZ του Βίκτωρ Όρμπαν, η Ουγγρική «ανελεύθερη δημοκρατία». Άρα, η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης εδράζεται και τροφοδοτείται από το πλαίσιο της «ανελεύθερης δημοκρατίας», όπως αυτή εφαρμόζεται στη χώρα.Ένας νεολογισμός που έχει εισέλθει την τελευταία περίοδο στο οπλοστάσιο της πολιτικής επιστήμης, και ως προς το πλαίσιο μελέτης και κατάταξης συστημάτων διακυβέρνησης"

"Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι «προσαρμοστικό όν» και μπορεί να προσαρμόζεται σε αντίξοες συνθήκες που συμβαίνουν γύρω του. Η πανδημία του covid-19 προέκυψε σε μια περίοδο όπου ολόκληρη η ανθρωπότητα ήταν απροετοίμαστη να δεχτεί τις επιπτώσεις της. Όμως ο άνθρωπος μπορεί να προασπίσει την υγεία του και να αντιληφτεί άμεσα την επικινδυνότητα της κατάστασης. Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των κρουσμάτων του Κορωνοϊού, ιδιαίτερα σε χώρες με τους περισσότερους θανάτους όπως π.χ Ιταλία, Ισπανία, ΗΠΑ, συνετέλεσε στη λήψη μέτρων προστασίας και περιορισμού των κινήσεων που, τις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό στάθηκε αφορμή για ένα είδος “defrage” μια ανασυγκρότηση στη στάση ζωής."

"Στην Ελλάδα η πανδημία του κορωνοϊού κράτησε τους Έλληνες πολίτες μακριά από τις κοινωνικές συναναστροφές. Το αίσθημα του φόβου, πρωτίστως, και έπειτα η συνείδηση της κοινωνικής ευθύνης οδήγησε στην εσωτερίκευση της αποτελεσματικότητάς των εμπροσθοβαρών μέτρων που λήφθηκαν. Τα ατομικά δικαιώματα περιορίστηκαν χάρη στην προστασίας της ζωής. Τόσο στη διεθνή όσο και στην εγχώρια αρθρογραφία, αναπτύχθηκε ένας έντονος διάλογος περί της συνταγματικότητας των μέτρων και της συμβατότητάς τους με διεθνείς συνθήκες. Οι συνταγματολόγοι και οι διεθνολόγοι καταφάσκουν το θεμιτό των μέτρων αιτιολογώντας τα στο απόλυτο δικαίωμα της ζωής"

"Την επόμενη μέρα (που έρχεται) όλα αυτά τα συστήματα εξουσίας και διαχείρισης, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από τα μέτρα για την αντιμετώπισή του Ιού. Με δεδομένο ότι σύμφωνα με όλες οι εκτιμήσεις και προβλέψεις βαδίζουμε προς μία μακρά και δύσκολη πολιτικοοικονομικοκοινωνική κρίση, το διακύβευμα είναι αν θα χτίσουμε το μέλλον μας με συνταγές και πρόσωπα του ( αποτυχημένου ) παρελθόντος ή θα προτάξουμε στον τρόπο σκέψης και δράσης ξεχασμένες αρχές και αξίες."

"Και τότε εμφανίστηκε απροσδόκητα ο Κορωνοϊός με συνέπεια αρκετοί από τους παραπάνω ‘τζάμπα μάγκες και τσαρλατάνους’ να μετατραπούν εν μία νυκτί σε φοβισμένους ελεημοσυνάριους. Από τον αδιάφορο για την πλέμπα ελιτίστα κι από το μοναχοφάη μικρομεσαίο στον έντρομο ανθρωπάκο, μιας Πανδημίας εγκλεισμός. Οι δόξες του παρελθόντος αντεκατεστάθησαν από το άγχος της επόμενης μέρας. Από την ανισότητα στα αγαθά του πλούτου στην ισότητα στους κοινούς κινδύνους για τη ζωή, μιάς ανασφάλειας δρόμος. Τα σπίτια-φρούρια και τα χαμηλά ισόγεια κρύβουν πλέον τα ίδια συναισθήματα δέους.
Την περίοδο αυτή δεν ηττήθηκε ο Καπιταλισμός [όπως αφελώς διατείνονται μερικοί]. Ηττήθηκε - κι ελπίζω οριστικά - ο λαϊκισμός της εύκολης ατάκας "

 "The American Foreign Policy must work closer with its reliable allies in the Eastern Mediterranean to ensure that the region will maintain its western status and construct more durable and efficient deterrent mechanism against the various rogue elements that thrive at the moment. Perhaps, Jacksonianism is the formidable ideological narrative in Washington at present, alas, in its most extreme and entrenched mode, and the American public after a long period of being around and about in the most profound Hobbesian alleys of the globe feels the urge to return to Ithaca, yet if Iran and Turkey would be allowed to pursue their revisionist agendas against the other states of the region then the Eastern Mediterranean will enter in its most fluctuating phase since the end of WWII. Such a turn will require from the U.S. to adopt a Hamiltonian approach"