Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Κράτος, Θεσμοί - Πολιτικό Σύστημα

Ο Γιώργος Βογιατζής εξετάζει το διαχωρισμό της πολιτικής από τη business επικεντρώνοντας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και εκτιμώντας πως «ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το Ε.Σ.Υ. είναι η ανικανότητα να διαχειρισθεί τα επιχειρησιακά προβλήματα». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «οι πολιτικές ηγεσίες ποτέ δεν πλαισιώθηκαν με σωστούς επαγγελματίες που θα μπορούσαν να ωθήσουν τα πράγματα προς την σωστή κατεύθυνση» εξηγώντας πως αυτό οφείλεται στο ότι «κάθε πολιτικό κόμμα που αναλαμβάνει την κυβερνητική εξουσία θεωρεί το κράτος λάφυρο». Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως «η επιχειρησιακή λειτουργία θα πρέπει να είναι αποκλειστική ευθύνη της ανεξάρτητης διοίκησης του ΕΣΥ».

Ο Θάνος Μπαλασόπουλος θέτει το ζήτημα της πολιτικής οικονομίας των μεταρρυθμίσεων εξετάζοντας το σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Ο συγγραφέας εκτιμά πως «η έννοια της οικονομικής αποδοτικότητας» δεν μπορεί να εισαχθεί αποτελεσματικά λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων, με αποτέλεσμα «την κατάρρευση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (ΠΦΥ), γεγονός που διαφοροποιεί τη χώρα μας από την πορεία των χωρών της ΕΕ». Τονίζει ότι «η δόμηση ενός Ευρωπαϊκών προδιαγραφών συστήματος ΠΦΥ χρειάζεται πόρους και επενδύσεις» και εξηγεί ότι «τα μακροοικονομικά κέρδη σε οικονομικούς όρους αλλά και σε όρους δημόσιας υγείας είναι πολλαπλάσια». «Έχει φτάσει η στιγμή όπου μια νέα ιστορική τομή πρέπει να λάβει χώρα» σημειώνει.

Η Άννα Καραμάνου στο άρθρο – μελέτη αναλύει το ζήτημα της πολυπολιτισμικότητας και του πλουραλισμού, επικεντρώνοντας στο θέμα των γυναικών. «Χρειάζονται αναθεωρήσεις και βαθιές αλλαγές στα συστήματα των αξιών μας, πάνω στα οποία έχει οικοδομηθεί ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός, που θεοποιεί τον υλικό πλούτο, που αναπαράγει και ανέχεται τις διακρίσεις, τις ανισότητες, τον κοινωνικό δαρβινισμό, το ρατσισμό και τη βία. Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς καμιά διάκριση λόγω φύλου, φυλής, καταγωγής, θρησκείας, ηλικίας, ή σεξουαλικού προσανατολισμού αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων, την καταπολέμηση της βίας και την πρόοδο» σημειώνει η συγγραφέας.

Ο Αντώνης Τριφύλλης γράφει: «Θα ήθελα να είχε την ικανότητα ενός Ηγέτη που επιλέγει σωστούς συνεργάτες, αντί να επαφίεται στην θαλπωρή της κομματικής ένταξης και οικογενειακής φιλίας. Αντί να εμπιστεύεται ημιμαθείς νάρκισσους και ασταθείς, ψυχολογικά αμαθείς αυλικούς. Θα ήθελα να ανοίξει νέους δρόμους για τους νέους σε σχέση με το ήθος, την ποιότητα και την γνώση. Αντί να παρασύρεται από ανόητους υπερόπτες της αγοραίας πολιτικής». Και στην ερώτηση που κάνει στον εαυτό του, αν ονειροβατεί, η απάντηση που δίνει είναι: «στην ηλικία μου δεν έχω άλλα περιθώρια για συμμετοχή στο ψεύδος, την ανοχή στην αχαλίνωτη δημαγωγία και στην παρακμή»

Ο Γιάννης Λίτινας παρουσιάζει την κατάσταση σήμερα σε όλους τους τομείς ( παιδεία, δικαιοσύνη, υγεία, οικονομία, επιχειρηματικότητα, αθλητισμό, εξωτερική πολιτική) εκτιμώντας ότι «σε κάθε επίπεδο, σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας, σε κάθε επίπεδο ζωής, η χώρα υποχωρεί, υποβαθμίζεται» και σημειώνει πως «οι σημερινοί κυβερνώντες ωθούν στην αποδοχή της καθίζησης μέσα από τον τρόπο που επιλέγουν να κυβερνούν, να διαπραγματεύονται, να προτείνουν και να δρουν». Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως είναι άμεσα απαιτητό ένα νέο σχέδιο για τη χώρα: «μια νέα πρόταση που θα δίνει τις προϋποθέσεις εκείνες στη χώρα να αρχίσει να ανεβάζει ξανά τον πήχη των προσδοκιών των πολιτών»

Κυριακή, 03 Απρ 2016

Το «στοίχημα» της εποχής

Ο Χρήστος Μυτιλινιός θέτει το θέμα του λαϊκισμού, εξηγώντας πως οι εχθροί της χώρας μας δεν είναι οι ξένοι αλλά ο λαϊκισμός και ζητάει να γίνει επιτέλους «η επανάσταση του αυτονόητου». Ο συγγραφέας εξηγεί πως «οι Έλληνες, αρεσκόμεθα σε κριτικές διάφορες, προσαρτόμαστε σε ψεύδη, λατρεύουμε την ωραιοπάθεια, σιχαινόμαστε την αλήθεια» και ως εκ τούτου «όσοι κυβέρνησαν, στηρίχθηκαν στο λαϊκισμό. Όσοι δεν λαΐκισαν, μπήκαν αυτόματα στο περιθώριο». Ο Χρ. Μυτιλινιός προτείνει οκτώ μεταρρυθμίσεις που «που αν υλοποιηθούν, θα θέσουν γερές βάσεις για να μπορέσει η χώρα να απεγκλωβιστεί από το αδιέξοδο στο οποίο σύρθηκε».

Ο Παναγιώτης Κωστούλας εξετάζει τις παθογένειες του κομματικού φαινομένου και προτείνει προτάσεις υπέρβασής τους, τονίζοντας ότι «καμία μεταρρυθμιστική απόπειρα δεν είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει χωρίς την επαναθεμελίωση του τρόπου λειτουργίας του πολιτικού συστήματος». Εκκινώντας από την πεποίθηση ότι «τα κόμματα είναι το πρωτογενές κύτταρο της δημοκρατίας» παραθέτει πέντε βασικές παθογένειες των κομμάτων, μία εκ των οποίων είναι «η ατταβιστική πρόσδεσή τους σε ονοματολογικές, συμβολικές και ιστορικές νόρμες του παρελθόντος τους», και καταθέτει τις δικές του προτάσεις υπέρβασης, δίνοντας ένα «έναυσμα για την έναρξη μιας ουσιαστικής συζήτησης ως προς την αλλαγή του τρόπου δομής και λειτουργίας τους»

Ο Νίκος Διακουλάκης εξετάζει τους «κινδύνους και τις ευκαιρίες για τη σοσιαλδημοκρατική αριστερά» εκτιμώντας πως «η πορεία της πολυδιασπασμένης δημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής σοσιαλδημοκρατικής παράταξης βρίσκεται πια σε οριακό σημείο» ενώ από την άλλη, «η διολίσθηση σε αντιδημοκρατικές και καθεστωτικές πρακτικές, ολοκληρώνει την εικόνα μιας αδιέξοδης διακυβέρνησης από την ετερόκλητη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ». Ο συγγραφέας τονίζει πως «δεν αρκούν οι συζητήσεις, οι διαβουλεύσεις και οι επεξεργασίες για να προσεγγίσουμε τους στόχους της ενότητας, της ανανέωσης και της ανάκαμψης» και καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις, για «να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό οργανισμό που θα λειτουργεί σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο».

O Αριστείδης Γριβοκωστόπουλος δανειζόμενος τον όρο «τρίλημμα» από τις οικονομικές επιστήμες, με τον οποίο περιγράφεται η «αδύνατη τριάδα» της σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας, της εθνικής ανεξαρτησίας της νομισματικής πολιτικής και της κινητικότητας του κεφαλαίων, εξετάζει το «τρίλημμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς». Ο συγγραφέας εκκινώντας από την ανάλυση των αιτιών της περιθωριοποίησης της κεντροαριστεράς στην Ευρώπη, εκτιμά πως «η κεντροαριστερά πρέπει να επιλέξει δύο εκ των τριών στρατηγικών κινήσεων: της συμμαχίας εκ δεξιών, της συμμαχίας εξ αριστερών και της μελλοντικής αυτοδυναμίας» υποστηρίζοντας πως «το τρίλλημα είναι υπαρκτό, όπως και η αναγκαιότητα λύσης του σήμερα, όχι αύριο».  

Ο Αλέξανδρος Ονουφριάδης εκτιμά ότι στη συζήτηση για την κεντροαριστερά, «οι αρχηγοί των κομμάτων δεν μπορούν να συμφωνήσουν καν στον πολιτικό προσανατολισμό ενός ευρύτερου σχήματος», αν δηλαδή θα είναι περισσότερο κεντροαριστερό ή κεντρώο, ή αν θα σοσιαλιστικό ή δημοκρατικό. Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως θα πρέπει «να εισακουσθεί η προτροπή του κ. Σημίτη, ο οποίος κάλεσε όλους να αφήσουν στην άκρη εγωισμούς και μικροφιλοδοξίες και να προχωρήσουν στην δημιουργία του τρίτου πόλου» και τονίζει πως «η προοδευτική παράταξη εκφράζεται σε διαφορετικά επίπεδα και η λύση για την επιβίωση της μπορεί να έρθει από εκεί που δεν το περιμένουμε»

Σελίδα 14 από 20